Beleggingsportfolio",

Wat Is Beleggingsportfolio?

Een beleggingsportfolio is een verzameling van financiële activa die door een individu of instelling worden aangehouden. Het doel van het samenstellen van een beleggingsportfolio is doorgaans het beheren van risico en rendement op een manier die overeenkomt met de beleggingsdoelen en risicotolerantie van de belegger. Deze praktijk valt onder de bredere financiële categorie van portefeuille theorie en vermogensbeheer. Een goed gestructureerde beleggingsportfolio combineert verschillende soorten activa, zoals aandelen, obligaties, en andere beleggingen, om de impact van de prestaties van één enkele belegging op de totale waarde van de portfolio te verminderen.

Geschiedenis en Oorsprong

De moderne portefeuille theorie, die de basis vormt voor het samenstellen van een beleggingsportfolio, is voornamelijk ontwikkeld door econoom Harry Markowitz. Zijn baanbrekende paper "Portfolio Selection" uit 1952, gepubliceerd in The Journal of Finance, wordt algemeen beschouwd als het fundament van de moderne financiële economie. Mark¹⁵owitz introduceerde het concept dat beleggers hun risico kunnen minimaliseren voor een bepaald niveau van verwacht rendement door activa te combineren die niet perfect gecorreleerd zijn. Dit idee benadrukte het belang van diversificatie over individuele effecten heen, en richtte zich op de risico-rendementverhouding van de totale beleggingsportfolio in plaats van alleen die van de afzonderlijke activa. Vóór¹⁴ Markowitz was de focus van beleggen vaak gericht op het selecteren van individueel sterke effecten; zijn werk verschafte een wiskundig kader voor het optimaliseren van een beleggingsportfolio.

Belangrijkste Punten

• Een beleggingsportfolio is een verzameling van verschillende financiële activa die samen worden aangehouden.
• Het hoofddoel is het optimaliseren van de verhouding tussen risico en rendement, afgestemd op de belegger.
• Diversificatie binnen de beleggingsportfolio is cruciaal om de impact van individuele beleggingen op het totale resultaat te spreiden.
• De basis van moderne portefeuille theorie werd gelegd door Harry Markowitz in de jaren 1950.
• Het beheer van een beleggingsportfolio omvat strategische activa-allocatie en periodieke rebalancering.

Formule en Berekening

Hoewel er geen enkele "formule" is voor de beleggingsportfolio zelf, zijn de kernprincipes van portefeuilleoptimalisatie, zoals geïntroduceerd door Markowitz, gebaseerd op het balanceren van het verwachte rendement en de risico (gemeten door variantie of standaarddeviatie) van de portfolio.

De verwachte opbrengst van een portefeuille (R_p) met (n) activa is de gewogen som van de verwachte opbrengsten van de individuele activa:

$R_p = \sum_{i=1}^{n} w_i R_i$

Waarbij:

• (w_i) = het gewicht (percentage) van activum (i) in de portefeuille.
• (R_i) = het verwachte rendement van activum (i).

De variantie van een portefeuille ((\sigma_p^2)) met twee activa is:

$\sigma_p^2 = w_1^2 \sigma_1^2 + w_2^2 \sigma_2^2 + 2 w_1 w_2 \text{Cov}(R_1, R_2)$

Waarbij:

• (w_1, w_2) = de gewichten van activum 1 en activum 2.
• (\sigma_1^{2, \sigma_2}2) = de varianties van activum 1 en activum 2.
• (\text{Cov}(R_1, R_2)) = de covariantie tussen de rendementen van activum 1 en activum 2. De covariantie meet de mate waarin de rendementen van twee activa samen bewegen. Voor meer activa wordt de formule complexer en omvat deze een covariantiematrix.

Interpreteren van de Beleggingsportfolio

De interpretatie van een beleggingsportfolio gaat verder dan de som van de delen. Het gaat om hoe de verschillende activa binnen de portfolio samenwerken om het algemene risico en rendement te beïnvloeden. Een goed gediversifieerde beleggingsportfolio streeft ernaar het niet-systematische risico (specifiek voor een bedrijf of sector) te verminderen door een breed scala aan beleggingen te omvatten. Dit betekent dat als één activum of sector slecht presteert, de impact op de totale beleggingsportfolio beperkt blijft, doordat andere activa mogelijk goed presteren of minder gevoelig zijn voor dezelfde marktfactoren.

Beleggers beoordelen hun beleggingsportfolio regelmatig om te controleren of deze nog steeds aansluit bij hun beleggingsdoelen en risicotolerantie. Factoren zoals de economische vooruitzichten, marktvolatiliteit en veranderingen in persoonlijke omstandigheden van de belegger kunnen allemaal aanleiding geven tot aanpassingen in de beleggingsportfolio.

Hypothetisch Voorbeeld

Stel, een belegger, meneer Jansen, heeft €100.000 om te beleggen en een gemiddelde risicotolerantie en een lange beleggingshorizon. In plaats van alles in één bedrijf te stoppen, creëert hij een beleggingsportfolio:

• Aandelen (60%): €60.000 wordt geïnvesteerd in een mix van 10 verschillende aandelen, verspreid over diverse sectoren zoals technologie, gezondheidszorg en consumentengoederen. Hij kiest ook voor een indexfonds dat de brede markt volgt.
• Obligaties (30%): €30.000 gaat naar langlopende staatsobligaties en bedrijfsobligaties met hoge kredietwaardigheid.
• Contanten/Liquiditeit (10%): €10.000 wordt aangehouden in een geldmarktfonds voor liquiditeit en onvoorziene uitgaven.

In dit voorbeeld is de beleggingsportfolio van meneer Jansen gediversifieerd over verschillende activaklassen (aandelen, obligaties, contanten) en binnen de aandelenklasse over meerdere sectoren en bedrijven. Als de technologiesector een moeilijke periode doormaakt, zal de impact op zijn totale beleggingsportfolio worden verzacht door de prestaties van zijn beleggingen in de gezondheidszorg, obligaties of andere sectoren. Door de beleggingsportfolio periodiek te evalueren en indien nodig te rebalancering, kan meneer Jansen zijn strategie blijven afstemmen op zijn doelen.

Praktische Toepassingen

Beleggingsportfolio's worden op grote schaal toegepast in diverse facetten van de financiële wereld:

• Individuele Financiële Planning: Voor particulieren is het samenstellen van een beleggingsportfolio essentieel voor het behalen van langetermijndoelen zoals pensioenopbouw, aankoop van onroerend goed of vermogensgroei. Afhankelijk van de beleggingshorizon en het risicoprofiel kan een belegger kiezen voor een meer passief beleggen of [actief beleggen) strategie.
• Institutioneel Beleggen: Pensioenfondsen, verzekeringsmaatschappijen en stichtingen beheren grote beleggingsportfolio's om aan hun verplichtingen te voldoen en langetermijnrendementen te genereren. Deze portfolio's zijn vaak zeer complex en omvatten een breed scala aan activaklassen.
• Vermogensbeheer: Professionele vermogensbeheerdiensten richten zich op het bouwen en onderhouden van beleggingsportfolio's voor hun cliënten, waarbij rekening wordt gehouden met individuele behoeften en marktomstandigheden.
• Regelgeving: Toezichthoudende instanties, zoals de U.S. Securities and Exchange Commission (SEC), stellen regels op met betrekking tot de diversificatie van beleggingsportfolio's voor beleggingsondernemingen, met name mutual funds. De SEC vereist bijvoorbeeld dat gediversifieerde beleggingsfondsen een beleggingsportfolio aanhouden waarbij 75% van de activa voldoet aan specifieke diversificatieregels, waaronder het beperken van beleggingen in één enkele uitgevende instelling tot niet meer dan 5% van de totale activa van het fonds en niet meer dan 10% van de uitstaande stemrechten van die uitgevende instelling. Deze regels zijn bedoeld om ¹³beleggers te beschermen tegen overmatige concentratie van risico. De financiële crisis van 2008 onderstreepte ook het belang van een goed gediversifieerde beleggingsportfolio om de impact van marktdalingen te verminderen.

Beperkingen en Kritiekpun¹²ten

Hoewel de beleggingsportfolio en de onderliggende Modern Portfolio Theory (MPT) algemeen worden aanvaard, zijn er ook beperkingen en kritiekpunten:

• Afhankelijkheid van Historische Data: MPT is sterk afhankelijk van historische rendement- en marktvolatiliteit-gegevens om toekomstige prestaties te voorspellen. De geschiedenis is echter geen perfecte indicator van de toekomst, en onverwachte gebeurtenissen kunnen de correlaties tussen activa veranderen.
• Aanname van Rationalite¹¹it: MPT gaat ervan uit dat beleggers rationeel zijn en risico-avers, wat niet altijd overeenkomt met de werkelijkheid van menselijk gedrag en besluitvorming in financiële markten. Gedragseconomie toont aan dat ¹⁰emoties en cognitieve vooroordelen beleggingsbeslissingen beïnvloeden.
• Focus op Variantie als Risico: MPT gebruikt variantie (of standaarddeviatie) als maatstaf voor risico, wat zowel opwaartse als neerwaartse schommelingen gelijk behandelt. Beleggers zijn echter vaak meer bezorgd over neerwaartse risico's dan over opwaartse volatiliteit.
• Uitsluiting van Transacti⁹ekosten en Belastingen: De basismodellen van MPT houden geen rekening met transactiekosten en belastingen, die de uiteindelijke rendementen van een beleggingsportfolio aanzienlijk kunnen beïnvloeden, vooral bij frequente rebalancering.
• Correlaties Zijn Niet Constant: De correlaties tussen activa kunnen dynamisch zijn en significant veranderen tijdens periodes van marktvolatiliteit of financiële crises, wat de effectiviteit van diversificatie kan verminderen wanneer deze het meest nodig is.
• Praktische Toepassing: He⁸t vinden van de "optimale" beleggingsportfolio volgens MPT kan in de praktijk complex zijn door de grote hoeveelheid data en berekeningen die nodig zijn, vooral voor individuele beleggers. Sommige critici stellen dat de theorie te simplistisch is voor de complexe realiteit van financiële markten. Ondanks deze beperkingen blijft Mo⁷dern Portfolio Theory een invloedrijk kader en de basis voor verdere ontwikkelingen in de portefeuille theorie.

Beleggingsportfolio vs. Activa⁶-allocatie

Hoewel de termen "beleggingsportfolio" en "activa-allocatie" vaak in één adem worden genoemd, verwijzen ze naar verschillende, zij het gerelateerde, concepten:

De activa-allocatie is de blauwdruk of strategie die bepaalt hoe de beleggingsportfolio eruit zal zien. Eenmaal de activa-allocatie is vastgesteld (bijvoorbeeld 60% aandelen, 40% obligaties), wordt de beleggingsportfolio daadwerkelijk gevuld met specifieke aandelen, obligaties en andere beleggingen om die allocatie te realiseren.

FAQs

Wat is het verschil tussen een geconcentreerde en een gediversifieerde beleggingsportfolio?

Een geconcentreerde beleggingsportfolio bevat een klein aantal beleggingen of is sterk gericht op één sector of activaklasse, wat het potentiële rendement kan verhogen maar ook het risico aanzienlijk vergroot. Een gediversifieerde beleggingsportfolio spreidt beleggingen over verschillende activaklassen, sectoren en geografische gebieden om het risico te verminderen.

Hoe vaak moet een beleggingsportfolio worden herzien of opnieuw in balans worden gebracht?

De frequentie van het rebalancering van een beleggingsportfolio hangt af van individuele beleggingsdoelen, risicotolerantie en marktomstandigheden. Veel beleggers kiezen voor een jaarlijkse of halfjaarlijkse herziening om ervoor te zorgen dat hun activa-allocatie consistent blijft met hun oorspronkelijke strategie.

Kan een beleggingsportfolio volledig risicovrij zijn?

Nee, een beleggingsportfolio kan nooit volledig risicovrij zijn. Hoewel diversificatie helpt om niet-systematische risico's te verminderen, blijft er altijd systematisch risico (marktrisico) bestaan, dat inherent is aan de bredere markt en niet kan worden geëlimineerd door diversificatie. Zelfs beleggingen die als zeer veilig worden beschouwd, zoals staatsobligaties, zijn onderhevig aan inflatierisico of renterisico.

Welke invloed heeft inflatie op een beleggingsportfolio?

Inflatie kan de koopkracht van toekomstige rendementen van een beleggingsportfolio uithollen. Beleggers proberen dit te mitigeren door beleggingen op te nemen die historisch gezien goed presteren in periodes van inflatie, zoals aandelen, onroerend goed of grondstoffen, om de reële waarde van hun beleggingsportfolio te behouden.

Zijn indexfondsen en ETF's geschikt voor een beleggingsportfolio?

Ja, indexfondsen en exchange-traded funds (ETF's) zijn zeer geschikt voor een beleggingsportfolio. Ze bieden directe diversificatie over een groot aantal effecten (vaak honderden of duizenden) tegen relatief lage kosten, waardoor ze een efficiënte manier zijn om een breed gediversifieerde beleggingsportfolio op te bouwen.## Wat Is Beleggingsportfolio?

Een beleggingsportfolio is een verzameling van financiële activa die door een individu of instelling worden aangehouden. Het doel van het samenstellen van een beleggingsportfolio is doorgaans het beheren van risico en rendement op een manier die overeenkomt met de beleggingsdoelen en risicotolerantie van de belegger. Deze praktijk valt onder de bredere financiële categorie van portefeuille theorie en vermogensbeheer. Een goed gestructureerde beleggingsportfolio combineert verschillende soorten activa, zoals aandelen, obligaties, en andere beleggingen, om de impact van de prestaties van één enkele belegging op de totale waarde van de portfolio te verminderen.

Geschiedenis en Oorsprong

De moderne portefeuille theorie, die de basis vormt voor het samenstellen van een beleggingsportfolio, is voornamelijk ontwikkeld door econoom Harry Markowitz. Zijn baanbrekende paper "Portfolio Selection" uit 1952, gepubliceerd in The Journal of Finance, wordt algemeen beschouwd als het fundament van de moderne financiële economie. Markowitz introduceerde het concept dat belegger⁵s hun risico kunnen minimaliseren voor een bepaald niveau van verwacht rendement door activa te combineren die niet perfect gecorreleerd zijn. Dit idee benadrukte het belang van diversificatie over individuele effecten heen, en richtte zich op de risico-rendementverhouding van de totale beleggingsportfolio in plaats van alleen die van de afzonderlijke activa. Vóór Markowitz was de focus van beleggen vaak gericht op het selecteren van individueel sterke effecten; zijn werk verschafte een wiskundig kader voor het optimaliseren van een beleggingsportfolio.

Belangrijkste Punten

• Een beleggingsportfolio is een verzameling van verschillende financiële activa die samen worden aangehouden.
• Het hoofddoel is het optimaliseren van de verhouding tussen risico en rendement, afgestemd op de belegger.
• Diversificatie binnen de beleggingsportfolio is cruciaal om de impact van individuele beleggingen op het totale resultaat te spreiden.
• De basis van moderne portefeuille theorie werd gelegd door Harry Markowitz in de jaren 1950.
• Het beheer van een beleggingsportfolio omvat strategische activa-allocatie en periodieke rebalancering.

Formule en Berekening

Hoewel er geen enkele "formule" is voor de beleggingsportfolio zelf, zijn de kernprincipes van portefeuilleoptimalisatie, zoals geïntroduceerd door Markowitz, gebaseerd op het balanceren van het verwachte rendement en de risico (gemeten door variantie of standaarddeviatie) van de portfolio.

De verwachte opbrengst van een portefeuille (R_p) met (n) activa is de gewogen som van de verwachte opbrengsten van de individuele activa:

$R_p = \sum_{i=1}^{n} w_i R_i$

Waarbij:

• (w_i) = het gewicht (percentage) van activum (i) in de portefeuille.
• (R_i) = het verwachte rendement van activum (i).

De variantie van een portefeuille ((\sigma_p^2)) met twee activa is:

$\sigma_p^2 = w_1^2 \sigma_1^2 + w_2^2 \sigma_2^2 + 2 w_1 w_2 \text{Cov}(R_1, R_2)$

Waarbij:

• (w_1, w_2) = de gewichten van activum 1 en activum 2.
• (\sigma_1^{2, \sigma_2}2) = de varianties van activum 1 en activum 2.
• (\text{Cov}(R_1, R_2)) = de covariantie tussen de rendementen van activum 1 en activum 2. De covariantie meet de mate waarin de rendementen van twee activa samen bewegen. Voor meer activa wordt de formule complexer en omvat deze een covariantiematrix.

Interpreteren van de Beleggingsportfolio

De interpretatie van een beleggingsportfolio gaat verder dan de som van de delen. Het gaat om hoe de verschillende activa binnen de portfolio samenwerken om het algemene risico en rendement te beïnvloeden. Een goed gediversifieerde beleggingsportfolio streeft ernaar het niet-systematische risico (specifiek voor een bedrijf of sector) te verminderen door een breed scala aan beleggingen te omvatten. Dit betekent dat als één activum of sector slecht presteert, de impact op de totale beleggingsportfolio beperkt blijft, doordat andere activa mogelijk goed presteren of minder gevoelig zijn voor dezelfde marktfactoren.

Beleggers beoordelen hun beleggingsportfolio regelmatig om te controleren of deze nog steeds aansluit bij hun beleggingsdoelen en risicotolerantie. Factoren zoals de economische vooruitzichten, marktvolatiliteit en veranderingen in persoonlijke omstandigheden van de belegger kunnen allemaal aanleiding geven tot aanpassingen in de beleggingsportfolio.

Hypothetisch Voorbeeld

Stel, een belegger, meneer Jansen, heeft €100.000 om te beleggen en een gemiddelde risicotolerantie en een lange beleggingshorizon. In plaats van alles in één bedrijf te stoppen, creëert hij een beleggingsportfolio:

• Aandelen (60%): €60.000 wordt geïnvesteerd in een mix van 10 verschillende aandelen, verspreid over diverse sectoren zoals technologie, gezondheidszorg en consumentengoederen. Hij kiest ook voor een indexfonds dat de brede markt volgt.
• Obligaties (30%): €30.000 gaat naar langlopende staatsobligaties en bedrijfsobligaties met hoge kredietwaardigheid.
• Contanten/Liquiditeit (10%): €10.000 wordt aangehouden in een geldmarktfonds voor liquiditeit en onvoorziene uitgaven.

In dit voorbeeld is de beleggingsportfolio van meneer Jansen gediversifieerd over verschillende activaklassen (aandelen, obligaties, contanten) en binnen de aandelenklasse over meerdere sectoren en bedrijven. Als de technologiesector een moeilijke periode doormaakt, zal de impact op zijn totale beleggingsportfolio worden verzacht door de prestaties van zijn beleggingen in de gezondheidszorg, obligaties of andere sectoren. Door de beleggingsportfolio periodiek te evalueren en indien nodig te rebalancering, kan meneer Jansen zijn strategie blijven afstemmen op zijn doelen.

Praktische Toepassingen

Beleggingsportfolio's worden op grote schaal toegepast in diverse facetten van de financiële wereld:

• Individuele Financiële Planning: Voor particulieren is het samenstellen van een beleggingsportfolio essentieel voor het behalen van langetermijndoelen zoals pensioenopbouw, aankoop van onroerend goed of vermogensgroei. Afhankelijk van de beleggingshorizon en het risicoprofiel kan een belegger kiezen voor een meer passief beleggen of actief beleggen strategie.
• Institutioneel Beleggen: Pensioenfondsen, verzekeringsmaatschappijen en stichtingen beheren grote beleggingsportfolio's om aan hun verplichtingen te voldoen en langetermijnrendementen te genereren. Deze portfolio's zijn vaak zeer complex en omvatten een breed scala aan activaklassen.
• Vermogensbeheer: Professionele vermogensbeheerdiensten richten zich op het bouwen en onderhouden van beleggingsportfolio's voor hun cliënten, waarbij rekening wordt gehouden met individuele behoeften en marktomstandigheden.
• Regelgeving: Toezichthoudende instanties, zoals de U.S. Securities and Exchange Commission (SEC), stellen regels op met betrekking tot de diversificatie van beleggingsportfolio's voor beleggingsondernemingen, met name mutual funds. De SEC vereist bijvoorbeeld dat gediversifieerde beleggingsfondsen een beleggingsportfolio aanhouden waarbij 75% van de activa voldoet aan specifieke diversificatieregels, waaronder het beperken van beleggingen in één enkele uitgevende instelling tot niet meer dan 5% van de totale activa van het fonds en niet meer dan 10% van de uitstaande stemrechten van die uitgevende instelling. Deze regels zijn bedoeld om beleggers te beschermen tegen overmatige concentratie van risico. De financiële crisis van 2008 onderstreepte ook het belang van een goed gediversifieerde beleggingsportfolio om de impact van marktdalingen te verminderen.

Beperkingen en Kritiekpunten

Hoewel de beleggingsportfolio en de onderliggende Modern Portfolio Theory (MPT) algemeen worden aanvaard, zijn er ook beperkingen en kritiekpunten:

• Afhankelijkheid van Historische Data: MPT is sterk afhankelijk van historische rendement- en marktvolatiliteit-gegevens om toekomstige prestaties te voorspellen. De geschiedenis is echter geen perfecte indicator van de toekomst, en onverwachte gebeurtenissen kunnen de correlaties tussen activa veranderen.
• Aanname van Rationaliteit: MPT gaat ervan uit dat beleggers ratio⁴neel zijn en risico-avers, wat niet altijd overeenkomt met de werkelijkheid van menselijk gedrag en besluitvorming in financiële markten. Gedragseconomie toont aan dat emoties en cognitieve vooroordelen belegging³sbeslissingen beïnvloeden.
• Focus op Variantie als Risico: MPT gebruikt variantie (of standaarddeviatie) als maatstaf voor risico, wat zowel opwaartse als neerwaartse schommelingen gelijk behandelt. Beleggers zijn echter vaak meer bezorgd over neerwaartse risico's dan over opwaartse volatiliteit.
• Uitsluiting van Transactiekosten en Belastingen: De basismodellen van MPT houden geen rekening met transactiekosten en belastingen, die de uiteindelijke rendementen van een beleggingsportfolio aanzienlijk kunnen beïnvloeden, vooral bij frequente rebalancering.
• Correlaties Zijn Niet Constant: De correlaties tussen activa kunnen dynamisch zijn en significant veranderen tijdens periodes van marktvolatiliteit of financiële crises, wat de effectiviteit van diversificatie kan verminderen wanneer deze het meest nodig is.
• Praktische Toepassing: Het vinden van de "optimale" beleggingsportfolio volgens MPT kan in de praktijk complex zijn door de grote hoeveelheid data en berekeningen die nodig zijn, vooral voor individuele beleggers. Sommige critici stellen dat de theorie te simplistisch is voor de complexe realiteit van financiële markten. Ondanks deze beperkingen blijft Modern Portfolio Theory een invloedrijk kader ²en de basis voor verdere ontwikkelingen in de portefeuille theorie.

Beleggingsportfolio vs. Activa-allocatie

Hoewel de termen "beleggingsport¹folio" en "activa-allocatie" vaak in één adem worden genoemd, verwijzen ze naar verschillende, zij het gerelateerde, concepten:

De activa-allocatie is de blauwdruk of strategie die bepaalt hoe de beleggingsportfolio eruit zal zien. Eenmaal de activa-allocatie is vastgesteld (bijvoorbeeld 60% aandelen, 40% obligaties), wordt de beleggingsportfolio daadwerkelijk gevuld met specifieke aandelen, obligaties en andere beleggingen om die allocatie te realiseren.

FAQs

Wat is het verschil tussen een geconcentreerde en een gediversifieerde beleggingsportfolio?

Een geconcentreerde beleggingsportfolio bevat een klein aantal beleggingen of is sterk gericht op één sector of activaklasse, wat het potentiële rendement kan verhogen maar ook het risico aanzienlijk vergroot. Een gediversifieerde beleggingsportfolio spreidt beleggingen over verschillende activaklassen, sectoren en geografische gebieden om het risico te verminderen.

Hoe vaak moet een beleggingsportfolio worden herzien of opnieuw in balans worden gebracht?

De frequentie van het rebalancering van een beleggingsportfolio hangt af van individuele beleggingsdoelen, risicotolerantie en marktomstandigheden. Veel beleggers kiezen voor een jaarlijkse of halfjaarlijkse herziening om ervoor te zorgen dat hun activa-allocatie consistent blijft met hun oorspronkelijke strategie.

Kan een beleggingsportfolio volledig risicovrij zijn?

Nee, een beleggingsportfolio kan nooit volledig risicovrij zijn. Hoewel diversificatie helpt om niet-systematische risico's te verminderen, blijft er altijd systematisch risico (marktrisico) bestaan, dat inherent is aan de bredere markt en niet kan worden geëlimineerd door diversificatie. Zelfs beleggingen die als zeer veilig worden beschouwd, zoals staatsobligaties, zijn onderhevig aan inflatierisico of renterisico.

Welke invloed heeft inflatie op een beleggingsportfolio?

Inflatie kan de koopkracht van toekomstige rendementen van een beleggingsportfolio uithollen. Beleggers proberen dit te mitigeren door beleggingen op te nemen die historisch gezien goed presteren in periodes van inflatie, zoals aandelen, onroerend goed of grondstoffen, om de reële waarde van hun beleggingsportfolio te behouden.

Zijn indexfondsen en ETF's geschikt voor een beleggingsportfolio?

Ja, indexfondsen en exchange-traded funds (ETF's) zijn zeer geschikt voor een beleggingsportfolio. Ze bieden directe diversificatie over een groot aantal effecten (vaak honderden of duizenden) tegen relatief lage kosten, waardoor ze een efficiënte manier zijn om een breed gediversifieerde beleggingsportfolio op te bouwen.