Interne rentabiliteitsvoet

Wat Is Interne rentabiliteitsvoet?

De interne rentabiliteitsvoet (IRR), of interne rentabiliteitsvoet, is een maatstaf die wordt gebruikt in kapitaalbudgettering om de winstgevendheid van potentiële investeringen te schatten. Het is de disconteringsvoet waarbij de netto contante waarde (NCW) van alle kasstromen (zowel positief als negatief) van een investering gelijk is aan nul.³⁵ Simpel gezegd vertegenwoordigt de interne rentabiliteitsvoet het jaarlijkse rendement dat een project naar verwachting zal genereren over zijn levensduur.

De term 'intern' verwijst naar het feit dat de berekening geen externe factoren, zoals inflatie of de kapitaalkosten, meeneemt.³⁴ Het is een belangrijk hulpmiddel voor projectevaluatie en helpt bedrijven bij het nemen van investeringsbeslissingen door verschillende opties op een vergelijkbare basis te rangschikken.

Geschiedenis en Oorsprong

Het concept van de interne rentabiliteitsvoet vindt zijn wortels in de economische theorie en financiering. Hoewel het niet aan één enkele uitvinder kan worden toegeschreven, wordt de onderliggende methode nauw geassocieerd met John Maynard Keynes' concept van de "Marginale Efficiëntie van Kapitaal" (MEC), geïntroduceerd in zijn boek "The General Theory of Employment, Interest and Money" (1936).

Ke³³ynes definieerde de MEC als de disconteringsvoet die de verwachte toekomstige opbrengsten van een kapitaalgoed gelijk maakt aan de aanbodprijs of vervangingskosten ervan. Dez³²e definitie is in essentie identiek aan de moderne interne rentabiliteitsvoet, waarbij de disconteringsvoet wordt gezocht die de netto contante waarde op nul brengt. Vroege ontwikkeling in de waardebepaling van projecten en bedrijven heeft dit concept verder verfijnd tot de interne rentabiliteitsvoet zoals die vandaag de dag wordt gebruikt, als een standaard maatstaf binnen de bedrijfseconomie.

Belangrijkste leerpunten

De interne rentabiliteitsvoet (IRR) is de disconteringsvoet waarbij de netto contante waarde (NCW) van de kasstromen van een project nul is.
Het meet het jaarlijkse rendement dat naar verwachting op een investering zal worden behaald, uitgedrukt als een percentage.
Hogere IRR-waarden zijn doorgaans gunstiger, wat duidt op een potentieel hogere winstgevendheid van een project.
Bedrijven vergelijken de interne rentabiliteitsvoet van een project met hun kapitaalkosten of een vastgestelde "hurdle rate" om te beslissen of een investering acceptabel is.
³¹ De interne rentabiliteitsvoet is een veelgebruikt instrument in de [kapitaalbudgettering] (https://diversification.com/term/kapitaalbudgettering) en projectevaluatie.

Formule en Berekening

De interne rentabiliteitsvoet (IRR) kan niet direct met een eenvoudige formule worden berekend; in plaats daarvan is het de oplossing voor een vergelijking waarbij de netto contante waarde (NCW) op nul wordt gesteld. Het is de disconteringsvoet (r) die voldoet aan de volgende vergelijking:

NCW = \sum_{t=0}^{N} \frac{CF_t}{(1 + IRR)^t} = 0

Waar:

(NCW) = Netto contante waarde
(CF_t) = De netto kasstromen in periode (t)
(IRR) = De interne rentabiliteitsvoet (de disconteringsvoet die moet worden opgelost)
(t) = De periode waarin de kasstroom plaatsvindt (van 0 tot N)
(N) = Het totale aantal perioden

In deze formule vertegenwoordigt (CF_0) de initiële investering, die doorgaans een negatieve kasstroom is. De som van de verdiscontering van alle toekomstige kasstromen moet dan gelijk zijn aan het absolute bedrag van de initiële investering, zodat de netto contante waarde nul is. Omdat deze vergelijking vaak een polynomiale vorm aanneemt, wordt de IRR doorgaans iteratief berekend met behulp van financiële rekenmachines of spreadsheetsoftware.

De²⁹, ³⁰ Interne rentabiliteitsvoet Interpreteren

Het interpreteren van de interne rentabiliteitsvoet (IRR) is relatief eenvoudig: hoe hoger de IRR van een project, hoe aantrekkelijker het is. Wanneer bedrijven projecten overwegen, vergelijken ze de berekende interne rentabiliteitsvoet met hun "hurdle rate", wat typisch hun kapitaalkosten zijn.

²⁸IRR > Hurdle Rate: Als de interne rentabiliteitsvoet van een project hoger is dan de hurdle rate, wordt het project als financieel levensvatbaar beschouwd en waarschijnlijk geaccepteerd. Dit betekent dat het project naar verwachting een rendement zal genereren dat hoger is dan de kosten van de benodigde financiering.
IRR < Hurdle Rate: Als de interne rentabiliteitsvoet lager is dan de hurdle rate, wordt het project doorgaans afgewezen, omdat het onvoldoende rendement zou opleveren om de kosten te dekken.
IRR = Hurdle Rate: Als de interne rentabiliteitsvoet gelijk is aan de hurdle rate, betekent dit dat het project het break-even punt bereikt, waarbij het de kosten van het kapitaal net dekt.

Hoewe²⁷l een hogere IRR altijd gunstiger lijkt, is het cruciaal om ook rekening te houden met andere factoren zoals de omvang van de investering, de duur van het project en de aard van de kasstromen.

Hypothetisch voorbeeld

Stel dat een bedrijf overweegt te investeren in een nieuw productieapparaat. De initiële investering bedraagt €100.000. Het apparaat zal naar verwachting over de komende drie jaar de volgende jaarlijkse netto kasstromen genereren:

Jaar 1: €40.000
Jaar 2: €50.000
Jaar 3: €60.000

Om de interne rentabiliteitsvoet te bepalen, moet men de disconteringsvoet vinden (IRR) waarbij de netto contante waarde (NCW) nul is. Dit betekent dat de contante waarde van de inkomende kasstromen gelijk moet zijn aan de initiële investering.

De vergelijking om op te lossen is:

-€100.000 + \frac{€40.000}{(1 + IRR)^1} + \frac{€50.000}{(1 + IRR)^2} + \frac{€60.000}{(1 + IRR)^3} = 0

Met behulp van financiële software of een financiële rekenmachine wordt de interne rentabiliteitsvoet voor dit project ongeveer 20,49%. Als de kapitaalkosten van het bedrijf bijvoorbeeld 10% zijn, dan is dit project aantrekkelijk, omdat de interne rentabiliteitsvoet (20,49%) aanzienlijk hoger is dan de kapitaalkosten.

Praktische toepassingen

De interne rentabiliteitsvoet (IRR) wordt breed toegepast in diverse financiële sectoren en bij investeringsbeslissingen. Enkele van de meest voorkomende praktische toepassingen omvatten:

Kapitaalbudgettering: Bedrijven gebruiken de interne rentabiliteitsvoet om de haalbaarheid en relatieve aantrekkelijkheid van verschillende projecten te beoordelen. Dit helpt hen te beslissen welke investeringen moeten worden nagestreefd om de aandeelhouderswaarde te maximaliseren. Zo kunnen managers bijvoorb²⁶eeld kiezen tussen een upgrade van apparatuur of een verhoging van de productontwikkeling op basis van de verwachte IRR.
Projectevaluatie: Projectmanagers gebruiken de interne rentabiliteitsvoet om de winstgevendheid van potentiële projecten te evalueren en om te bepalen of een project financieel levensvatbaar zal zijn op lange termijn. De IRR helpt bij het selecte²⁴ren van het beste project door hun IRR-waarden te vergelijken, waarbij het project met de hoogste IRR doorgaans als de beste optie wordt beschouwd.
Venture Capital en Pri²³vate Equity: In de wereld van durfkapitaal en private equity is de interne rentabiliteitsvoet een cruciale maatstaf voor het beoordelen van het rendement op investeringen in start-ups of overgenomen bedrijven, die vaak meerdere kasinvesteringen en uiteindelijke uitstroom omvatten.
Vastgoedbeleggingen:²¹, ²² Beleggers in vastgoed gebruiken de interne rentabiliteitsvoet om de verwachte rendementen van verschillende vastgoedprojecten te vergelijken, zoals de aankoop, ontwikkeling en verkoop van een pand.
Aandeleninkoopprogramma's: Zelfs op het niveau van bedrijfsstrategie wordt de interne rentabiliteitsvoet gebruikt. Bedrijven zoals Microsoft hebben IRR-berekeningen gebruikt om te bepalen of het bezit van meer van hun eigen aandelen een betere investering op lange termijn zou zijn dan de overname van een ander bedrijf.

De interne rentabiliteitsvo²⁰et biedt een gestandaardiseerde manier om verschillende investeringsmogelijkheden te vergelijken, ongeacht hun omvang of duur, door de toekomstige waarde van kasstromen terug te brengen naar hun contante waarde.

Beperkingen en kritiekpu¹⁹nten

Hoewel de interne rentabiliteitsvoet (IRR) een veelgebruikt hulpmiddel is voor projectevaluatie, kent het ook verschillende beperkingen en kritiekpunten die belangrijk zijn om te overwegen bij het nemen van investeringsbeslissingen:

Aanname van herinvestering: Een belangrijke kritiek is dat de interne rentabiliteitsvoet impliciet aanneemt dat alle positieve kasstromen die gedurende de looptijd van een project worden gegenereerd, worden herbelegd tegen de interne rentabiliteitsvoet zelf. In de praktijk is het vaak o¹⁷, ¹⁸nrealistisch om aan te nemen dat een bedrijf geld kan herinvesteren tegen een rendement dat zo hoog is als de IRR van een specifiek project; herinvesteringen vinden vaker plaats tegen de kapitaalkosten van het bedrijf. Dit kan leiden tot een overs¹⁶chatting van de werkelijke winstgevendheid van het project.
Meerdere interne rentabiliteitsvoeten: Bij projecten met niet-conventionele kasstroompatronen (d.w.z. kasstromen die meer dan eens van teken veranderen, bijvoorbeeld negatief, dan positief, dan weer negatief) kan de IRR-vergelijking meerdere oplossingen opleveren, wat de interpretatie bemoeilijkt en onduidelijkheid schept over welke IRR de "juiste" is.
Niet geschikt voor sch¹⁵aalverschillen: De interne rentabiliteitsvoet houdt geen rekening met de absolute omvang van een investering. Een kleiner project met een ¹⁴hogere IRR genereert mogelijk minder totale winst in euro's dan een groter project met een lagere IRR. Dit maakt het moeilijk om uitsluitend op basis van de IRR projecten van verschillende omvang te vergelijken.
Problemen met onderlin¹³g uitsluitende projecten: Bij het vergelijken van onderling uitsluitende projecten (waarbij slechts één van de opties kan worden gekozen), kan de interne rentabiliteitsvoet tot onjuiste investeringsbeslissingen leiden, vooral als projecten verschillende initiële investeringen of kasstroompatronen hebben. In dergelijke gevallen wordt de¹² netto contante waarde (NCW) vaak als een betrouwbaardere maatstaf beschouwd.
Negeert risico: De interne rentabiliteitsvoet houdt geen expliciete rekening met het risico of de onzekerheid van de geanalyseerde kasstromen. Een hoge IRR kan aantrekkelijk ⁹, ¹⁰lijken, maar als deze gepaard gaat met een zeer hoog risico, is het misschien geen geschikte investering.

Gezien deze beperkingen is de interne rentabiliteitsvoet een waardevol hulpmiddel, maar het is zelden het enige instrument dat wordt gebruikt bij waardebepaling of projectselectie. Het wordt vaak gebruikt in combinatie met andere financiële metrics, zoals de netto contante waarde, om een completer beeld van een investering te krijgen.

Interne rentabiliteitsvoet v⁸s. Netto contante waarde

De interne rentabiliteitsvoet (IRR) en de netto contante waarde (NCW) zijn beide fundamentele methoden in de kapitaalbudgettering voor projectevaluatie, maar ze bieden verschillende perspectieven op de winstgevendheid van een investering.

Kenmerk	Interne rentabiliteitsvoet (IRR)	Netto contante waarde (NCW)
Output	Percentage (rendement)	Absolute geldwaarde (bijv. in euro's)
Doel	Het bepalen van het rendement van een project, waarbij NCW nul is.	Het meten van de verwachte toename of afname van waarde.
Herinvestering	Impliciete aanname dat kasstromen tegen de IRR worden herbelegd.	Impliciete aanname dat kasstromen tegen de disconteringsvoet (meestal kapitaalkosten) worden herbelegd.
Directheid	Vereist ite⁷ratieve berekening om de disconteringsvoet te vinden.	Directe berekening als de disconteringsvoet bekend is.
Schaal	Negeert de absolute schaal van het project.	Houdt rekenin⁶g met de absolute schaal en grootte van de winst.
Decision Rule	Accepteer projecten als IRR > Hurdle Rate.	Accepteer projecten als NCW > 0.

Het belangrijkste verschil is dat de interne rentabiliteitsvoet een percentage aangeeft, terwijl de netto contante waarde een absolute dollarwaarde geeft. Dit kan leiden tot verwarring bi⁵j het vergelijken van projecten van verschillende omvang, aangezien een project met een hoge IRR niet noodzakelijkerwijs de grootste absolute winst genereert. Voor onderling uitsluitende projecten wordt NCW over het algemeen als superieur beschouwd, omdat het directer de waardetoename van een project in geldtermen weerspiegelt.

Veelgestelde vragen

1. ⁴Wat is een "goede" interne rentabiliteitsvoet?

Een "goede" interne rentabiliteitsvoet (IRR) is er een die hoger is dan de kapitaalkosten van het bedrijf of de vereiste "hurdle rate" voor investeringen. Hoe hoger de IRR boven deze drem³pel, hoe aantrekkelijker het project doorgaans is, wat duidt op een sterker rendement.

2. Kan de interne rentabiliteitsvoet negatief zijn?

Ja, de interne rentabiliteitsvoet kan negatief zijn. Dit gebeurt wanneer de kasstromen van een project geen disconteringsvoet kunnen genereren die de netto contante waarde op nul brengt, wat betekent dat de investering naar verwachting verlies zal lijden. Een negatieve IRR duidt op een project dat waarschijnlijk niet winstgevend zal zijn.

3. Hoe verschilt de interne rentabiliteitsvoet van het rendement op investering (ROI)?

Het rendement op investering (ROI) is een eenvoudigere berekening die het totale rendement op een investering over een bepaalde periode meet, zonder rekening te houden met de tijdswaarde van geld of het tijdstip van kasstromen. De interne rentabiliteitsvoet is complexer; het is een geannualiseerd rendement dat rekening houdt met de tijdswaarde van geld door toekomstige kasstromen te verdisconteren. IRR is geschikter voor langeterm²ijnprojecten met meerdere kasstromen.

4. Waarom is de interne rentabiliteitsvoet nuttig?

De interne rentabiliteitsvoet is nuttig omdat het een gestandaardiseerde, percentage-gebaseerde maatstaf biedt die helpt bij het vergelijken van de relatieve aantrekkelijkheid van verschillende investeringsbeslissingen, ongeacht hun omvang. Het stelt managers in staat om snel projecten te rangschikken op basis van hun verwachte rendement, mits de beperkingen in overweging worden genomen.

5. Wat is een 'hurdle rate'?

Een 'hurdle rate' is het minimale vereiste rendement dat een project moet behalen om door een bedrijf te worden geaccepteerd. Deze drempel wordt vaak vastgest¹eld op basis van de kapitaalkosten van het bedrijf, rekening houdend met het risico van het project. De interne rentabiliteitsvoet van een project moet deze hurdle rate overtreffen om als levensvatbaar te worden beschouwd.