Retentiepercentage

Wat Is Retentiepercentage?

Het retentiepercentage, ook wel de ploegratio genoemd, is een fundamentele financiële ratio die aangeeft welk deel van de nettowinst een bedrijf inhoudt en herinvesteert in de bedrijfsvoering, in plaats van dit als dividenden uit te keren aan aandeelhouders. Het is een cruciale maatstaf binnen de bedrijfsfinanciën die inzicht geeft in de kapitaalallocatiebeslissingen van een onderneming. Een hoog retentiepercentage duidt erop dat een bedrijf ervoor kiest een groter deel van zijn winst te behouden, doorgaans met het doel toekomstige groei te financieren of schulden af te lossen. Dit kan bijvoorbeeld inhouden dat er wordt geïnvesteerd in onderzoek en ontwikkeling, kapitaaluitgaven of de uitbreiding van de markt.

Geschiedenis en Oorsprong

De concepten van dividenduitkeringen en het herinvesteren van bedrijfswinsten zijn zo oud als het vennootschapswezen zelf, maar de theoretische discussie en formalisering van het retentiepercentage als een belangrijke financiële maatstaf kwamen prominent naar voren in het midden van de 20e eeuw. Belangrijke bijdragen werden geleverd door economen die de relatie tussen dividendbeleid en bedrijfswaardering onderzochten. De invloedrijke 'dividend irrelevantie'-hypothese, geformuleerd door Miller en Modigliani in 1961, stelde dat onder perfecte marktomstandigheden het dividendbeleid van een onderneming geen invloed heeft op de waarde ervan. Voorafgaand hieraan had het baanbrekende werk van John Lintner in 1956 reeds het gedrag van bedrijven met betrekking tot de verdeling van de winst tussen dividenden, ingehouden winsten en belastingen geanalyseerd, waarmee hij de basis legde voor het begrip van het retentiepercentage als een expliciete beleidskeuze.

Belangrijkste Punten

• Het retentiepercentage meet het deel van de nettowinst dat een bedrijf herinvesteert in plaats van uit te keren als dividenden.
• Het is een indicator van de groeistrategie van een managementteam.
• Een hoog retentiepercentage suggereert dat een bedrijf gelooft in rendabele herinvestering voor toekomstige expansie.
• Het retentiepercentage is het complement van het dividenduitkeringspercentage; samen tellen ze op tot 1 (of 100%).
• Beleggers gebruiken het retentiepercentage om het groeipercentage van een bedrijf en het potentieel voor toekomstige winstgevendheid te beoordelen.

Formule en Berekening

Het retentiepercentage kan op twee manieren worden berekend:

1. Door de ingehouden winst te delen door de nettowinst:

   $$\text{Retentiepercentage} = \frac{\text{Ingehouden Winst}}{\text{Nettowinst}}$$

2. Door het dividenduitkeringspercentage (dividend per aandeel gedeeld door winst per aandeel) af te trekken van 1:

   $$\text{Retentiepercentage} = 1 - \text{Dividenduitkeringspercentage}$$

   Waar:

   • Ingehouden Winst = Nettowinst - Uitgekeerde Dividenden
   • Nettowinst = De totale winst van een bedrijf na aftrek van alle bedrijfskosten, rente en belastingen.
   • Dividenduitkeringspercentage = Het deel van de winst dat als dividenden aan aandeelhouders wordt uitgekeerd.

Deze formule benadrukt de inverse relatie tussen de twee ratio's, waarbij elke cent die niet als dividend wordt uitbetaald, wordt ingehouden voor herinvestering of schuldaflossing.

Interpretatie van het Retentiepercentage

De interpretatie van het retentiepercentage is afhankelijk van de levenscyclus van een bedrijf en de sector waarin het opereert. Een hoog retentiepercentage wordt vaak geassocieerd met snelgroeiende bedrijven die aanzienlijke investeringen doen in expansie, onderzoek en ontwikkeling, of de verwerving van nieuwe activa. Dergelijke bedrijven betalen doorgaans weinig of geen dividenden, omdat ze geloven dat de herinvestering van de winst een hoger rendement op eigen vermogen zal genereren dan aandeelhouders elders zouden kunnen behalen.

Omgekeerd hebben volwassen, gevestigde bedrijven vaak een lager retentiepercentage en keren ze een groter deel van hun winst uit als dividenden. Dit duidt erop dat er minder direct rendabele groeimogelijkheden zijn, en dat het management ervoor kiest om waarde direct aan de aandelenkapitaal houders terug te geven. Voor beleggers kan dit een teken zijn van financiële stabiliteit en een consistent inkomen.

Hypothetisch Voorbeeld

Stel dat Bedrijf X in het afgelopen jaar een nettowinst van €10.000.000 heeft behaald. Van deze winst heeft het €3.000.000 uitgekeerd als dividenden aan zijn aandeelhouders.

Om het retentiepercentage te berekenen:

1. Bereken de ingehouden winst:
   €10.000.000 (nettowinst) - €3.000.000 (dividenden) = €7.000.000 (ingehouden winst)

2. Deel de ingehouden winst door de nettowinst:

   $$\text{Retentiepercentage} = \frac{€7.000.000}{€10.000.000} = 0,70$$

Het retentiepercentage van Bedrijf X is dus 70%. Dit betekent dat 70% van de verdiende winst door het bedrijf is ingehouden voor toekomstige investeringen, terwijl 30% is uitgekeerd aan de aandeelhouders. Een dergelijk bedrijf zou bijvoorbeeld kunnen investeren in nieuwe productiefaciliteiten of de ontwikkeling van een nieuw product.

Praktische Toepassingen

Het retentiepercentage vindt diverse praktische toepassingen in de financiële wereld:

• Groei-analyse: Analisten gebruiken het retentiepercentage om het duurzaam groeipercentage van een bedrijf te schatten, wat de maximale snelheid is waarmee een bedrijf kan groeien zonder externe financiering (schuld of nieuw eigen vermogen). Dit is een belangrijke overweging voor beleggers die op zoek zijn naar bedrijven met een sterk groeipotentieel.
• Dividendbeleid: Het retentiepercentage is een directe weerspiegeling van het dividendbeleid van een bedrijf. Bedrijven die ervoor kiezen om een groot deel van hun winst in te houden, communiceren vaak dat ze geloven dat ze een hoger rendement kunnen genereren door herinvestering dan door uitkering aan aandeelhouders. Omgekeerd duiden hogere uitbetalingspercentages op een focus op het belonen van aandeelhouders via directe inkomsten.
• Waardering: In modellen zoals het Gordon Groeimodel speelt het retentiepercentage een rol bij het voorspellen van toekomstige dividendgroei. Door het retentiepercentage te vermenigvuldigen met het rendement op eigen vermogen, kan de verwachte groei van de winst en dividenden worden afgeleid.
• Kapitaalallocatie: Het CFA Institute benadrukt het "equity advantage" van het herinvesteren van winsten, waarbij bedrijven die een hoog rendement op hun ingehouden winsten kunnen behalen, op de lange termijn superieure rendementen voor aandeelhouders kunnen genereren. Deze strategie is uniek voor aandelenbeleggingen, in tegenstelling tot obligaties of andere activaklassen die geen automatische herinvestering van inkomsten bieden.
• Regelgevingsaspecten: Bedrijven die dividendherinvesteringsplannen (DRIP's) aanbieden, waarbij aandeelhouders hun dividenden kunnen herinvesteren in extra aandelen, moeten voldoen aan specifieke regelgeving. De SEC (Securities and Exchange Commission) heeft bijvoorbeeld regels met betrekking tot de voorwaarden waaronder dergelijke plannen worden aangeboden en hoe herbelegde dividenden fiscaal worden behandeld.

Beperkingen en Kritiekpunten

Hoewel het retentiepercentage een waardevol inzicht biedt in het beleid van een bedrijf, kent het enkele beperkingen:

• Kwaliteit van Herinvestering: Een hoog retentiepercentage betekent niet automatisch dat het bedrijf de ingehouden winsten effectief gebruikt. Als de herinvestering niet leidt tot rendabele projecten of een verhoogde rentabiliteit, kan een hoog percentage duiden op inefficiënt kapitaalbeheer in plaats van groeipotentieel. Het management kan ook winsten inhouden in afwachting van financiële tegenslagen, wat een misleidend beeld van de gezondheid van het bedrijf kan geven.
• Sectorverschillen¹: Het ideale retentiepercentage varieert sterk per sector. Een technologiebedrijf in een groeifase zal doorgaans een veel hoger retentiepercentage hebben dan een nutsbedrijf, vanwege de verschillende investeringsbehoeften en groeivooruitzichten. Vergelijkingen tussen sectoren kunnen misleidend zijn.
• Dividend 'Puzzel': De "dividendpuzzel" stelt dat het, ondanks decennia van onderzoek, moeilijk blijft om de precieze invloed van dividendbeleid (en daarmee het retentiepercentage) op de bedrijfswaardering te verklaren. Volgens F. Black blijft het dividendbeeld "een puzzel, met stukjes die gewoon niet in elkaar passen", wat de complexiteit van de relatie tussen herinvestering, uitbetalingen en bedrijfswaarde onderstreept.
• Assumpties in modellen: Wanneer het retentiepercentage wordt gebruikt in groeimodellen, zijn er vaak onderliggende assumpties (bijvoorbeeld een constante winstmarge of schuld-tot-eigen vermogen ratio) die in de praktijk mogelijk niet standhouden, wat de bruikbaarheid van de voorspellingen kan beperken.

Retentiepercentage vs. Dividenduitkeringspercentage

Het retentiepercentage en het dividenduitkeringspercentage zijn twee zijden van dezelfde medaille en staan in een directe, inverse relatie tot elkaar.

Beleggers die waarde hechten aan inkomsten, zullen doorgaans de voorkeur geven aan bedrijven met een hoger dividenduitkeringspercentage, terwijl groeibelegger de voorkeur zullen geven aan een hoger retentiepercentage, in de verwachting dat ingehouden winsten zullen leiden tot een hogere waardering van het aandeel in de toekomst.

Veelgestelde Vragen

Wat betekent een retentiepercentage van 100%?

Een retentiepercentage van 100% betekent dat een bedrijf al zijn nettowinst inhoudt en niets uitkeert als dividenden. Dit is typisch voor jonge, snelgroeiende bedrijven die al hun winsten herinvesteren om expansie te financieren, of voor bedrijven die in financiële moeilijkheden verkeren en winsten moeten behouden om te overleven.

Is een hoog retentiepercentage altijd goed?

Niet noodzakelijk. Hoewel een hoog retentiepercentage kan duiden op een focus op groei en herinvestering, is de kwaliteit van deze investeringen cruciaal. Als het bedrijf de ingehouden winsten niet efficiënt kan herinvesteren om een hoog rendement op eigen vermogen te genereren, kan het waardevernietigend zijn. Het kan ook betekenen dat een bedrijf een gebrek aan aantrekkelijke externe investeringsmogelijkheden heeft.

Hoe beïnvloedt het retentiepercentage de aandelenkoers?

Het retentiepercentage beïnvloedt de aandelenkoers indirect. Als een bedrijf winsten inhoudt en deze succesvol herinvesteert in projecten die de toekomstige winst en groeipercentage verhogen, kan dit leiden tot een hogere winst per aandeel en daardoor een hogere aandelenkoers. Als de herinvesteringen echter niet rendabel zijn, kan het de aandelenkoers negatief beïnvloeden, omdat aandeelhouders mogelijk liever de dividenden hadden ontvangen.

Kan het retentiepercentage negatief zijn?

Nee, het retentiepercentage kan in principe niet negatief zijn. Het wordt berekend op basis van de nettowinst die wordt ingehouden. Echter, als een bedrijf verlies lijdt (negatieve nettowinst) of meer aan dividenden uitkeert dan het aan winst heeft behaald, kan de ingehouden winst over een periode negatief worden. In dergelijke gevallen is de ratio minder betekenisvol en kijkt men eerder naar het vermogen van het bedrijf om toekomstige winsten te genereren.

Welke invloed heeft het retentiepercentage op het 'duurzaam groeipercentage'?

Het retentiepercentage is een sleutelfactor in de berekening van het duurzaam groeipercentage van een bedrijf. Dit percentage geeft aan hoe snel een bedrijf kan groeien door uitsluitend gebruik te maken van intern gegenereerde fondsen (ingehouden winsten) en door zijn huidige financiële structuur te handhaven. Een hoger retentiepercentage, in combinatie met een efficiënte inzet van kapitaal, stelt een bedrijf in staat een hoger duurzaam groeipercentage te realiseren.