Passief beheer

Wat is Passief beheer?

Passief beheer is een beleggingsstrategie waarbij een portefeuillebeheerder probeert het rendement van een specifieke marktindex te repliceren, in plaats van te proberen de markt te "verslaan". Deze benadering valt onder de bredere categorie van beleggingsstrategieën en kenmerkt zich door minimale interventie en lagere transactiekosten. Bij passief beheer koopt en houdt een fonds doorgaans de effecten die deel uitmaken van een gekozen benchmark in dezelfde verhouding als die index. Het doel is om het rendement van de index zo nauwkeurig mogelijk te volgen, zonder af te wijken op basis van analyses of voorspellingen. Dit staat in contrast met actieve strategieën, waarbij fondsbeheerders proberen superieure rendementen te genereren door actief effecten te selecteren of te timen.

Geschiedenis en Oorsprong

De concepten die ten grondslag liggen aan passief beheer, zoals de efficiënte-markthypothese die stelt dat marktprijzen alle beschikbare informatie weerspiegelen, begonnen in de jaren vijftig en zestig van de twintigste eeuw aan populariteit te winnen. Het idee dat het moeilijk is om consequent de markt te verslaan, leidde tot de gedachte dat beleggers beter af zouden zijn door simpelweg de markt te volgen. De echte doorbraak voor passief beheer kwam echter in 1976, toen John C. Bogle, de oprichter van Vanguard, het First Index Investment Trust lanceerde, dat later de Vanguard 500 Index Fund werd., D¹¹i¹⁰t fonds, dat de S&P 500-index volgde, was het eerste indexfonds dat toegankelijk werd gemaakt voor individuele beleggers., Bo⁹gle's visie was om beleggen eenvoudiger, toegankelijker en goedkoper te maken voor de gemiddelde belegger door middel van een model waarbij de fondsen eigendom zijn van de beleggers zelf, wat resulteerde in lagere kostenratio's. Di⁸t revolutionaire idee werd aanvankelijk met scepsis ontvangen, maar legde de basis voor de enorme groei van passief beleggen in de decennia die volgden.

#⁷# Belangrijke aspecten

• Lage kosten: Passief beheerde fondsen hebben over het algemeen lagere beheerkosten en transactiekosten, omdat er minder actief wordt gehandeld en er geen duur onderzoeksteam nodig is voor effectenselectie.
• Marktreplicatie: Het primaire doel is het zo nauwkeurig mogelijk repliceren van de prestaties van een specifieke marktindex, niet het overtreffen ervan.
• Transparantie: De samenstelling van een passief fonds is vaak direct af te leiden van de samenstelling van de gevolgde index, wat zorgt voor een hoge transparantie.
• Diversificatie: Indexfondsen bieden van nature brede diversificatie over een groot aantal effecten binnen de gekozen index.
• Voorspelbaarheid: Het rendement van een passief fonds is nauw gekoppeld aan dat van de onderliggende index, wat een zekere mate van voorspelbaarheid biedt.

Passief beheer Interpreteren

Het interpreteren van passief beheer richt zich voornamelijk op hoe goed een fonds zijn gekozen marktindex volgt. De belangrijkste maatstaf hiervoor is de "tracking error", die de afwijking meet tussen het rendement van het fonds en dat van de index. Een lage tracking error duidt op een effectieve uitvoering van de passieve strategie. Beleggers die kiezen voor passief beheer accepteren dat hun rendement waarschijnlijk het marktgemiddelde zal benaderen, minus de minimale kosten. Dit betekent dat het succes niet wordt afgemeten aan het verslaan van de markt, maar aan het efficiënt en goedkoop meeliften op de bredere marktbeweging. Het is een beleggingsaanpak die gelooft in de lange termijn kapitaalgroei van de markt als geheel.

Hypothetisch voorbeeld

Stel dat een belegger genaamd Anna €10.000 wil beleggen met behulp van passief beheer. Ze kiest ervoor om te investeren in een Exchange-Traded Fund (ETF) dat de AEX-index volgt. De AEX-index vertegenwoordigt de 25 grootste en meest verhandelde Nederlandse bedrijven.

• Stap 1: Investering: Anna koopt voor €10.000 aan aandelen in de AEX ETF. De kostenratio van deze ETF is 0,10% per jaar.
• Stap 2: Marktprestatie: In het eerste jaar stijgt de AEX-index met 10%.
• Stap 3: Fondsrendement: De ETF van Anna zal de prestaties van de AEX zo nauwkeurig mogelijk nabootsen. Het fondsrendement zal dus ook bijna 10% zijn, minus de kostenratio.
  • Bruto rendement: €10.000 * 10% = €1.000
  • Kosten: €10.000 * 0,10% = €10
  • Netto rendement: €1.000 - €10 = €990
• Stap 4: Portfoliowaarde: Na één jaar is Anna's belegging gegroeid tot €10.990.

Anna's belegging bewoog mee met de markt, zonder dat een fondsbeheerder actief aandelen hoefde te selecteren of de markt probeerde te timen. Haar beleggingsdoelstellingen waren hier gericht op het efficiënt volgen van de brede Nederlandse markt.

Praktische toepassingen

Passief beheer is breed toegepast in de beleggingswereld en is een fundamenteel onderdeel van veel portefeuillebeheer strategieën. Het komt prominent voor in:

• Pensioenfondsen en pensioenplannen: Veel pensioenfondsen gebruiken passief beheerde fondsen als kernbeleggingen vanwege hun lage kosten en brede diversificatie, wat bijdraagt aan stabiele groei op lange termijn.
• Indexfondsen en ETF's: Dit zijn de meest directe vormen van passief beheer, waarbij beleggers toegang krijgen tot een mandje van effecten dat een specifieke marktindex volgt. Deze producten zijn steeds populairder geworden en vallen onder toezicht van regelgevende instanties. In de Verenigde Staten, bijvoorbeeld, vallen beleggingsmaatschappijen die ETF's uitgeven onder toezicht van de Securities and Exchange Commission (SEC).,
• Core-Satellite Strat⁶e⁵gieën: Beleggers kunnen passief beheerde fondsen gebruiken als de "kern" van hun portefeuille voor brede marktblootstelling en stabiliteit, terwijl een kleiner "satelliet" deel actief wordt beheerd voor potentieel hoger rendement.
• Robo-adviseurs: Deze geautomatiseerde beleggingsplatforms maken veelvuldig gebruik van passief beheerde ETF's om gediversifieerde portefeuilles samen te stellen die aansluiten bij de risico tolerantie van de belegger.

Beperkingen en kritiek

Hoewel passief beheer veel voordelen biedt, zijn er ook beperkingen en punten van kritiek:

• Geen marktverslag: Het fundamentele uitgangspunt van passief beheer is het repliceren van de markt, niet het verslaan ervan. Dit betekent dat passieve beleggers, in tegenstelling tot actief beheerde fondsen, geen kans maken op een hoger rendement dan de benchmark, ongeacht de vaardigheid van een beheerder.
• Kwetsbaarheid voor marktbubbels: Omdat passieve fondsen blindelings een index volgen, kopen ze automatisch de aandelen met de grootste weging in die index, ongeacht hun waardering. Dit kan bijdragen aan de opkomst van activa met overgewaardeerde prijzen, vooral als een paar grote aandelen de index domineren. Critici hebben gesuggereerd ⁴dat de groei van passief beleggen de marktefficiëntie kan verminderen en prijsverstoringen kan veroorzaken.,
• Gebrek aan invloed: ³P²assieve fondsen hebben door hun aard minder prikkels om zich actief bezig te houden met corporate governance van de bedrijven waarin ze beleggen, aangezien hun strategie niet gebaseerd is op fundamentele analyse van individuele bedrijven.
• Systeemrisico's: Sommige economen en toezichthouders hebben bezorgdheid geuit over mogelijke systeemrisico's die voortvloeien uit de enorme omvang en invloed van passief beheerde fondsen. Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) heeft bijvoorbeeld gewezen op de mogelijkheid van verhoogde volatiliteit en correlatie van activaprijzen tijdens perioden van stress, wat tot "plotselinge stops" van kapitaalstromen in opkomende markten kan leiden. De Federal Reserve heeft eveneens de potentiële risico's voor de financiële stabiliteit onderzocht, waarbij sommigen suggereren dat bepaalde passieve strategieën de marktvolatiliteit kunnen versterken.
• Geen risicomanagement bij dalingen: Passieve fondsen blijven tijdens een beursdaling hun index volgen. Er is geen actief management dat beslissingen kan nemen om verliezen te beperken door posities te verkopen of af te schermen, wat leidt tot een onvermogen om te reageren op volatiliteit in de markt.

Passief beheer vs. Actief beheer

Waar passief beheer streeft naar het efficiënt volgen van de markt door middel van fondsen zoals indexfondsen of ETF's, probeert actief beheer de markt te overtreffen door de expertise van fondsbeheerders. Actief beheerders voeren diepgaand onderzoek uit en maken strategische beslissingen over de aan- en verkoop van effecten in hun portefeuillebeheer, wat hogere kosten met zich meebrengt. De keuze tussen beide hangt af van de beleggingsdoelstellingen en filosofie van de belegger.

Veelgestelde vragen

Wat is het belangrijkste voordeel van passief beheer?

Het belangrijkste voordeel is de lage kostenratio en de brede diversificatie die het biedt. Door simpelweg een index te volgen, vermijd je de hogere kosten die gepaard gaan met actief beheer en profiteer je van de spreiding over een breed scala aan effecten.

Kun je met passief beheer de markt verslaan?

Nee, de inherente aard van passief beheer is het repliceren van het rendement van een marktindex, niet het overtreffen ervan. Je zult het gemiddelde marktrendement behalen (vóór kosten), wat voor veel beleggers op lange termijn een effectieve strategie is.

Welke producten maken gebruik van passief beheer?

De meest voorkomende producten die gebruikmaken van passief beheer zijn indexfondsen en Exchange-Traded Funds (ETF's). Beide beleggingsvehikels zijn ontworpen om de prestaties van een specifieke onderliggende index te volgen.

Is passief beheer geschikt voor elke belegger?

Passief beheer is geschikt voor beleggers die geloven in de efficiëntie van de markten, lage kosten belangrijk vinden en tevreden zijn met het behalen van marktgemiddelde rendementen. Het vereist geduld en een langetermijnvisie, aangezien het minder snel reageert op marktschommelingen.

Wat is Herbelegging in relatie tot Passief Beheer?

Bij passief beheerde fondsen worden ontvangen dividenden of rente-inkomsten vaak automatisch herbelegd in het fonds, waardoor het vermogen van de belegger exponentieel kan groeien door het effect van samengestelde rendement en consistente blootstelling aan de markt.