Beleggingsrisiko

Wat Is Beleggingsrisiko?

Beleggingsrisiko verwijst naar de kans dat de werkelijke opbrengst van een belegging afwijkt van de verwachte opbrengst, inclusief de mogelijkheid van het verlies van een deel van het oorspronkelijk geïnvesteerde kapitaal. Het is een fundamenteel concept binnen de portfoliotheorie, dat de onzekerheid van toekomstige rendementen kwantificeert. Beleggers accepteren beleggingsrisico in de verwachting een hoger rendement te behalen. Het begrijpen van beleggingsrisico is essentieel voor het nemen van geïnformeerde beslissingen en het opstellen van een geschikte beleggingsportefeuille. Het omvat diverse factoren, van marktschommelingen tot specifieke bedrijfsgebeurtenissen.

Geschiedenis en Oorsprong

Het formele begrip van beleggingsrisico, met name in relatie tot portefeuilleselectie, kreeg aanzienlijke erkenning met het baanbrekende werk van Harry Markowitz in de jaren 1950. Zijn paper "Portfolio Selection" uit 1952 legde de basis voor de moderne portfoliotheorie (MPT), waarin hij voorstelde dat beleggers niet alleen naar het verwachte rendement moeten kijken, maar ook naar het risico van een belegging, en hoe dit risico kan worden beheerd door middel van diversificatie. Voor zijn bijdragen op dit gebied ontving Markowitz in 1990 de Nobel Memorial Prize in Economic Sciences. Vóór Markowitz keken beleggers vaak alleen naar de verwachte opbrengst van individuele activa, maar hij toonde aan dat de prestaties van een individueel aandeel minder belangrijk zijn dan de prestaties van een gehele portefeuille. Hij¹⁰ introduceerde het idee dat een belegger de volatiliteit van een portefeuille kan verminderen en tegelijkertijd het rendement kan verhogen door individuele risicovolle activa te combineren met minder risicovolle activa.

##⁹ Key Takeaways

• Beleggingsrisico is de onzekerheid over het toekomstige rendement van een belegging, inclusief de mogelijkheid van kapitaalverlies.
• Het omvat verschillende soorten risico's, zoals marktrisico en specifiek risico.
• Beleggers kunnen beleggingsrisico beheren door middel van diversificatie en assetallocatie afgestemd op hun risicobereidheid.
• Kwantificeerbare risicomaatstaven, zoals standaardafwijking, helpen bij het evalueren van beleggingsrisico.
• Er bestaat een inherente afweging tussen risico en verwacht rendement: een hoger verwacht rendement gaat doorgaans gepaard met een hoger beleggingsrisico.

Formula en Calculatie

Hoewel beleggingsrisico een breed concept is dat niet met één enkele universele formule kan worden vastgelegd, wordt het risico van een individueel activum of een beleggingsportefeuille vaak gekwantificeerd met behulp van standaardafwijking van historische rendementen. De standaardafwijking (σ) meet de spreiding van rendementen rond het gemiddelde rendement. Een hogere standaardafwijking duidt op een grotere volatiliteit en daarmee een hoger risico.

De formule voor standaardafwijking voor een reeks discrete rendementen is:

Waar:

• $R_i$ = Individueel rendement in periode i
• $\bar{R}$ = Gemiddeld rendement over de periode
• $N$ = Aantal observaties (perioden)

Voor een portefeuille wordt de standaardafwijking complexer omdat rekening moet worden gehouden met de correlatie tussen de activaklassen binnen de portefeuille. Markowitz' werk toonde aan dat door activa met lage of negatieve correlaties te combineren, het portefeuillerisico kan worden verminderd zonder noodzakelijkerwijs het verwachte rendement op te offeren.

Interpreteren van het Beleggingsrisiko

Het interpreteren van beleggingsrisiko vereist een contextueel begrip, aangezien het geen absoluut getal is. Een hoge standaardafwijking voor een aandeel kan duiden op aanzienlijke prijsschommelingen, wat voor de ene belegger als een te hoog risico wordt ervaren, terwijl het voor een andere belegger met een hogere risicobereidheid en langere beleggingshorizon aanvaardbaar kan zijn. Het gaat erom het risico af te wegen tegen de beleggingsdoelstellingen en de verwachte rendementen.

Naast kwantitatieve maten omvat de interpretatie van beleggingsrisico ook kwalitatieve aspecten, zoals de macro-economische omgeving (denk aan inflatie), de financiële gezondheid van een bedrijf, geopolitieke stabiliteit en regelgevingswijzigingen. Een goed begrip van beleggingsrisico stelt beleggers in staat om weloverwogen beslissingen te nemen over hun assetallocatie en portefeuillestructuur.

Hypothetisch Voorbeeld

Stel, een belegger overweegt twee beleggingsopties: Aandeel X en Aandeel Y.

• Aandeel X: Heeft de afgelopen vijf jaar een gemiddeld jaarlijks rendement van 10% behaald, met een standaardafwijking van 20%. Dit betekent dat de jaarlijkse rendementen gemiddeld met 20 procentpunten afweken van het gemiddelde van 10%.
• Aandeel Y: Heeft de afgelopen vijf jaar een gemiddeld jaarlijks rendement van 8% behaald, met een standaardafwijking van 10%. De jaarlijkse rendementen van Aandeel Y varieerden gemiddeld met 10 procentpunten van het gemiddelde van 8%.

In dit voorbeeld heeft Aandeel X een hoger verwacht rendement, maar ook een aanzienlijk hoger beleggingsrisico, gemeten aan de hand van de standaardafwijking. Aandeel Y is minder rendabel, maar ook minder riskant. Een belegger moet zijn of haar risicobereidheid afwegen tegen de potentiële opbrengst. Een belegger die prioriteit geeft aan kapitaalbehoud en een stabielere groei, zou Aandeel Y kunnen verkiezen, terwijl een belegger die hogere potentiële opbrengsten zoekt en meer schommelingen kan verdragen, Aandeel X zou kunnen overwegen.

Praktische Toepassingen

Beleggingsrisiko is een centraal concept in bijna elk aspect van financiële planning en analyse.

• Portfoliomanagement: Portefeuillebeheerders gebruiken risicoanalyse om beleggingsportefeuilles te construeren die zijn afgestemd op de risicobereidheid en beleggingsdoelstellingen van hun cliënten. Dit omvat strategische assetallocatie over verschillende activaklassen om het marktrisico te optimaliseren en diversificatie te benutten.
• Regelgeving: Financiële toezichthouders, zoals de Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC), leggen bedrijven en brokers verplichte openbaarmakingsvereisten op om beleggers te informeren over de inherente risico's van waardepapieren en beleggingsproducten. Dit helpt bij ⁸⁷het beschermen van beleggers door ervoor te zorgen dat ze eerlijke en nauwkeurige informatie ontvangen om weloverwogen beslissingen te kunnen nemen.
• Risicoma⁶nagement in Banken: Banken en financiële instellingen gebruiken geavanceerde modellen om verschillende soorten risico's te meten en te beheren, waaronder kredietrisico, liquiditeitrisico en operationeel risico, die allemaal het beleggingsrisico kunnen beïnvloeden.
• Beleggingsbeslissingen: Individuele beleggers beoordelen hun eigen risicobereidheid voordat ze beleggingen selecteren. Dit omvat het overwegen van de potentiële neerwaartse bewegingen naast de opwaartse mogelijkheden.

Beperkingen en Kritiek

Hoewel het concept van beleggingsrisico en de bijbehorende kwantificeringsmethoden, met name die van de moderne portfoliotheorie, van cruciaal belang zijn, kennen ze ook beperkingen en kritieken. Een veelgehoorde kritiek is dat de standaardafwijking als risicomaatstaf zowel positieve als negatieve afwijkingen van het gemiddelde als 'risico' behandelt, terwijl veel beleggers positieve prijsschommelingen juist toejuichen en alleen neerwaartse volatiliteit als een 'echt' risico beschouwen.

Verder wordt MPT⁵ bekritiseerd om zijn afhankelijkheid van historische gegevens, die geen garantie bieden voor toekomstige marktprestaties. De aannames van rationeel beleggersgedrag en efficiënte markten, waarop traditionele theorieën vaak zijn gebaseerd, worden ook uitgedaagd door gedragsfinanciën, die aantonen dat emoties en psychologische vooroordelen beleggingsbeslissingen beïnvloeden. Bovendien bleek tijde⁴ns gebeurtenissen zoals de financiële crisis van 2008, die werd getriggerd door aanzienlijke verliezen op hypotheekleningen aan subprime-leners, dat zelfs ogenschijnlijk gediversifieerde portefeuilles kwetsbaar kunnen zijn voor systemische risico's die de aannames van traditionele risicomodellen overstijgen.,, Deze crisis toonde a³a²n dat bredere systeemkwetsbaarheden en lacunes in de regelgeving de impact van initiële schokken kunnen versterken.

Beleggingsrisiko vs¹. Volatiliteit

Hoewel de termen "beleggingsrisiko" en "volatiliteit" vaak door elkaar worden gebruikt, zijn ze niet synoniem.

Volatiliteit is een belangrijke indicator van beleggingsrisico en wordt gebruikt om het te meten, maar beleggingsrisico omvat een breder scala aan potentiële negatieve uitkomsten die verder gaan dan alleen prijsschommelingen, zoals liquiditeitsrisico of kredietrisico.

FAQs

Wat is het verschil tussen systematisch en niet-systematisch beleggingsrisiko?

Systematisch beleggingsrisico, ook wel marktrisico genoemd, beïnvloedt de gehele markt of een groot segment daarvan en kan niet worden geëlimineerd door diversificatie. Voorbeelden zijn rentewijzigingen of recessies. Niet-systematisch risico, of specifiek risico, is uniek voor een specifiek bedrijf of een bepaalde bedrijfstak en kan worden verminderd door beleggingen te spreiden over verschillende activa.

Kan beleggingsrisico volledig worden geëlimineerd?

Nee, beleggingsrisico kan niet volledig worden geëlimineerd. Hoewel diversificatie kan helpen om specifiek risico te verminderen, blijft marktrisico (systematisch risico) altijd aanwezig. Elke belegging, hoe veilig ook, bevat een zekere mate van onzekerheid.

Hoe meet ik mijn eigen risicobereidheid?

Risicobereidheid is uw individuele vermogen en bereidheid om risico te nemen bij beleggingen. Dit wordt vaak gemeten aan de hand van vragenlijsten die uw financiële situatie, beleggingsdoelstellingen, beleggingshorizon en psychologisch comfort met verliezen beoordelen. Het is cruciaal om een evenwicht te vinden tussen uw bereidheid om risico te nemen en uw vermogen om verliezen te dragen.