Wat is Internationale diversificatie?
Internationale diversificatie is een beleggingsstrategie waarbij een portefeuille wordt samengesteld uit activa uit verschillende landen en regio's wereldwijd. Het is een fundamenteel concept binnen de Portfoliotheorie en heeft als primair doel het verminderen van het Risicobeheer van een beleggingsportefeuille door de blootstelling aan de economische en financiële risico's van één enkel land te spreiden. Door te investeren in diverse internationale Kapitaalmarkten, profiteren beleggers van verschillen in Economische groei, rentestanden, bedrijfscycli en politieke omstandigheden over de hele wereld. Het kernidee achter internationale diversificatie is dat niet alle markten tegelijkertijd in dezelfde richting bewegen, wat kan leiden tot een stabieler Rendement over de Beleggingshorizon.
Geschiedenis en oorsprong
De conceptualisering en adoptie van internationale diversificatie als een strategisch instrument in portefeuillebeheer vonden hun wortels in de theorieën van moderne portfoliotheorie in het midden van de 20e eeuw. Echter, de praktische toepassing ervan werd pas echt haalbaar met de toenemende globalisering van financiële markten. De groei van internationale Kapitaalmarkten en de ontwikkeling van mechanismen voor grensoverschrijdende handel, zoals de opkomst van de Eurobondmarkt in de jaren 60, speelden een cruciale rol. Organen zoals de International Capital Market Association (ICMA), voortgekomen uit de Association of International Bond Dealers (AIBD) opgericht in 1969, ontstonden om de uitdagingen van vereffening en regulering over verschillende jurisdicties aan te pakken, waardoor de internationale handel in effecten werd vergemakkelijkt. De voortschrijdende technologie en de liberalisering van kapitaalstromen in latere decennia hebben de mogelijkheden voor internationale diversificatie verder uitgebreid, waardoor beleggers toegang kregen tot een breder scala aan wereldwijde Assetklassen.
Belangrijkste punten
- Internationale diversificatie spreidt beleggingen over verschillende landen en regio's om specifieke landenrisico's te verminderen.
- Het benutten van lage Correlatie tussen wereldwijde markten kan de totale Volatiliteit van een portefeuille verlagen.
- Beleggers kunnen profiteren van diverse economische cycli en groeimogelijkheden in zowel Ontwikkelde markten als Opkomende markten.
- Ondanks uitdagingen zoals toenemende correlaties tijdens crises, blijft internationale diversificatie een waardevol instrument voor risicobeheer op lange termijn.
- Blootstelling aan Valutarisico is een belangrijk aspect om te overwegen bij internationale diversificatie.
De Internationale diversificatie interpreteren
De interpretatie van internationale diversificatie richt zich op de mate waarin een portefeuille risico's effectief spreidt en potentiële rendementen optimaliseert door middel van Wereldwijde spreiding. Het is niet zozeer een numerieke waarde om te interpreteren, maar eerder een strategisch principe. Een effectief gediversificeerde internationale portefeuille kenmerkt zich door een lage Correlatie tussen de verschillende internationale activa, wat betekent dat ze niet allemaal tegelijkertijd stijgen of dalen. Wanneer economieën of specifieke sectoren in één land onder druk staan, kunnen beleggingen in andere landen of sectoren nog steeds goed presteren, wat de algehele portefeuille Volatiliteit dempt. De mate van internationale diversificatie wordt vaak beoordeeld aan de hand van de spreiding over geografische gebieden, economische stadia en valuta's, met als doel een robuuste Activaallocatie te bereiken die minder gevoelig is voor schokken in één specifieke markt.
Hypothethisch voorbeeld
Stel dat een belegger in Nederland een portefeuille heeft die voor 100% bestaat uit Nederlandse aandelen. Deze portefeuille is zeer kwetsbaar voor veranderingen in de Nederlandse economie, de Nederlandse rentetarieven en het Nederlandse politieke klimaat.
Om Portfoliodiversificatie toe te passen via internationale diversificatie, besluit de belegger een deel van de Nederlandse aandelen te verkopen en te herinvesteren in aandelenmarkten van andere landen en regio's, zoals de Verenigde Staten, Japan, Duitsland, en opkomende markten zoals Brazilië en India.
De nieuwe Activaallocatie zou er bijvoorbeeld als volgt uit kunnen zien:
- 30% Nederlandse aandelen
- 30% Amerikaanse aandelen
- 20% Japanse aandelen
- 10% Duitse aandelen
- 10% Opkomende markten aandelen
Als de Nederlandse economie nu een recessie doormaakt, zal de waarde van de Nederlandse aandelen waarschijnlijk dalen. Echter, de Amerikaanse, Japanse, Duitse en opkomende markten aandelen kunnen tegelijkertijd stabiel blijven of zelfs stijgen, afhankelijk van hun eigen economische omstandigheden en beleidsmaatregelen. Hierdoor wordt de totale daling van de portefeuille verzacht en wordt het algemene risico voor de belegger verminderd.
Praktische toepassingen
Internationale diversificatie wordt breed toegepast in verschillende facetten van beleggen en financiële planning:
- Beleggingsportefeuilles: Individuele beleggers en institutionele beleggers gebruiken internationale diversificatie om een Wereldwijde spreiding te realiseren in hun aandelen-, obligatie- en andere Assetklassen om risico's te mitigeren en potentiële rendementen te verbeteren. Dit is een standaardpraktijk in de moderne portfoliotheorie.
- Pensioenfondsen en Vermogensbeheerders: Grote pensioenfondsen en vermogensbeheerders investeren routinematig over de hele wereld om aan hun langetermijnverplichtingen te voldoen en portefeuilles te beschermen tegen lokale economische schokken.
- Exchange-Traded Funds (ETF's) en Beleggingsfondsen: Vele wereldwijde ETF's en beleggingsfondsen bieden kant-en-klare oplossingen voor internationale diversificatie, door beleggingen te spreiden over landen en regio's in zowel Ontwikkelde markten als Opkomende markten.
- Risicobeheerstrategieën: Bedrijven en financiële instellingen die grensoverschrijdende activiteiten hebben, gebruiken internationale diversificatie ook om hun blootstelling aan economische cycli en politieke risico's in specifieke landen te beheren.
- Macro-economische stabiliteit: De stromen van internationaal direct en portefeuille-investeringen dragen bij aan de onderlinge verbondenheid van de wereldeconomie, wat beleidsmakers bij internationale organisaties zoals de OESO monitoren om inzicht te krijgen in wereldwijde investeringstrends.
Beperkingen4 en kritiek
Hoewel internationale diversificatie algemeen wordt erkend als een krachtig hulpmiddel voor Portfoliodiversificatie, kent het ook beperkingen en kritiekpunten. Een van de meest besproken beperkingen is de neiging van mondiale markten om hogere Correlatie te vertonen tijdens periodes van wereldwijde financiële stress of crises. Dit fenomeen, ook wel bekend als "correlatie naar één", kan de voordelen van diversificatie verminderen juist wanneer beleggers deze het meest nodig hebben. PIMCO, een toonaangevende vermogensbeheerder, merkt op dat correlaties tussen Amerikaanse en niet-Amerikaanse aandelen de afgelopen tien jaar aanzienlijk zijn toegenomen, wat het moeilijker maakt om een werkelijk gediversifieerde portefeuille samen te stellen.
Een andere belang3rijke overweging is Valutarisico. Beleggen in buitenlandse activa betekent blootstelling aan de wisselkoersschommelingen tussen de thuisvaluta van de belegger en de valuta van de belegging. Een sterke daling van de buitenlandse valuta ten opzichte van de thuisvaluta kan de rendementen van de belegging tenietdoen, zelfs als de onderliggende activa goed presteren. Dit Valutarisico is een cruciaal aspect dat beleggers moeten beheren bij het aanpakken van internationale beleggingen.
Verder kunnen er 2hogere transactiekosten en fiscale overwegingen zijn bij grensoverschrijdende beleggingen. Ook "home bias" – de neiging van beleggers om een onevenredig groot deel van hun portefeuille in binnenlandse activa aan te houden – kan de mate van internationale diversificatie beperken. Ondanks deze beperkingen blijft onderzoek de voordelen van internationale diversificatie bevestigen, vooral voor langetermijnbeleggers, zelfs in perioden van marktschokken.
Internationale div1ersificatie vs. Geografische diversificatie
Hoewel de termen "internationale diversificatie" en "geografische diversificatie" vaak door elkaar worden gebruikt, is het nuttig om de nuances te begrijpen. Geografische diversificatie is een breder concept dat simpelweg verwijst naar het spreiden van beleggingen over verschillende geografische locaties, ongeacht of deze binnen hetzelfde land of over de landsgrenzen heen vallen. Een Amerikaanse belegger die bijvoorbeeld belegt in aandelen van bedrijven aan zowel de oostkust als de westkust van de VS, past geografische diversificatie toe.
Internationale diversificatie is een specifieke vorm van Geografische diversificatie die expliciet de grenzen van het thuisland overschrijdt. Het focust op het spreiden van beleggingen over soevereine staten en hun respectievelijke Kapitaalmarkten, waarbij rekening wordt gehouden met verschillen in valuta's, politieke systemen, regelgeving en macro-economische cycli. Het belangrijkste onderscheid is dat internationale diversificatie de unieke voordelen nastreeft die voortvloeien uit het navigeren door meerdere nationale economieën, wetgevingen en valuta's, wat verder gaat dan de puur geografische spreiding binnen één land.
FAQs
Waarom is internationale diversificatie belangrijk?
Internationale diversificatie is belangrijk omdat het helpt de Standaardafwijking en het totale risico van een beleggingsportefeuille te verminderen. Door te beleggen in verschillende landen profiteert u van het feit dat niet alle economieën en markten tegelijkertijd in dezelfde richting bewegen, wat kan leiden tot stabielere rendementen over de Beleggingshorizon.
Hoe verschilt internationale diversificatie van sectorale diversificatie?
Internationale diversificatie richt zich op het spreiden van beleggingen over verschillende geografische landen en hun economieën. Sectorale diversificatie daarentegen spreidt beleggingen over verschillende bedrijfstakken of sectoren, ongeacht hun geografische locatie. Beide zijn belangrijke aspecten van Portfoliodiversificatie.
Moet ik al mijn internationale beleggingen afdekken tegen valutarisico?
Niet noodzakelijkerwijs. Hoewel het afdekken van Valutarisico de Volatiliteit kan verminderen, kan het ook extra kosten met zich meebrengen en de potentiële rendementen beperken. Voor langetermijnbeleggers kan een zekere mate van blootstelling aan verschillende valuta's zelf een vorm van diversificatie bieden, aangezien valuta's onafhankelijk van aandelenmarkten kunnen bewegen. De beslissing om af te dekken hangt af van uw risicotolerantie en beleggingsdoelstellingen.